Zapraszasz nas do siebie? Uprzedź, jeśli jesteś chory...

Wczoraj mieliśmy mieć gości. Małżeństwo z dzieckiem w wieku Tosi. Umawialiśmy się od dłuższego czasu i zawsze coś stawało nam na przeszkodzie. Tym razem odwołaliśmy wizytę z powodu mojej choroby.

Nie chcę, żeby ktoś po wizycie u nas musiał spędzać tydzień w domu z chorym dzieckiem. Nam zdarzało się czasem po przekroczeniu progu czyjegoś domu spotykać pociechę gospodarzy ze smarkami po pas albo w trakcie kuracji antybiotykiem, trafiały się maluchy z biegunką i wymiotami... Nieodpowiedzialni rodzice? Tak, najczęściej mamy, które same siedzą w domu i nie stają w poniedziałkowy poranek przed dylematem: puścić, czy nie do przedszkola?! 

W sobotę też stałam przed dylematem, dzwonić - nie dzwonić? Może rano obudzę się zdrowsza.W końcu zadzwoniłam i odwołałam spotkanie, po pierwsze dlatego że nie miałam siły na bieganie z talerzykami, po drugie - nie chciałam zarazić gości, tych dorosłych i tych małoletnich. Oczywiście w niedzielę byłam już w nieco lepszym stanie, nie miałam gorączki i powoli wracały mi siły, ale równie dobrze mogło być inaczej. Panikara ze mnie? Być może. Ale odwołując wczorajszą wizytę chciałam oszczędzić nerwów sobie i gościom. Ja nie lubię ukrywanych katarów i kuracji antybiotykami, które ujawniają się dopiero po naszym przybyciu, więc nie funduję tego innym.

Szanuję moich gości, martwię się zdrowiem ich dzieci, nie chcę ich narażać na atak zarazków grasujących w naszym domu. Podobnie sytuacja ma się z przedszkolem, coraz bardziej się uodparniam i czasem wysyłam Tosię do przedszkola z katarem albo niewielkim kaszlem. Jeśli ma przy tym dobry humor, nie jest ospała albo osłabiona, idzie do przedszkola, choć wtedy uprzedzam opiekunki, że obudziła się zakatarzona (najczęściej ten katar mija po kilku godzinach i z przedszkola wychodzi już bez chusteczek) i w razie pogorszenia jej samopoczucia mają nas powiadomić. Na razie nigdy nie dzwoniły, ale ten pierwszy raz może kiedyś nastąpić. Ostatnio czytałam artykuł, który dotyczył przeziębionych maluchów w przedszkolach. Zgadzam się ze stwierdzeniem, że katar to nie choroba i dziecko może z katarem do przedszkola chodzić, ale zainteresował mnie jeden z komentarzy, w którym jedna z mam napisała, że nie wysyła kaszlących i smarkających dzieci do przedszkola, bo ona sama nie chciałaby być zmuszana do pracy albo zabawy, kiedy źle się czuje. Coś w tym jest. Sama zmagam się z niemal całorocznym katarem i są dni, w których najchętniej nie wychodziłabym z domu, tylko obłożyła się chusteczkami i dochodziła do siebie.
Każdy robi jak chce i sam odpowiada za swoje dziecko. Po części rozumiem rodziców, którzy nie mogą wziąć dnia wolnego i wysyłają chorego malucha do przedszkola. Nie mieli wyjścia, musieli... Jednak rodziców, którzy z naprawdę chorym dzieckiem przyjmują gości albo odwiedzają zaprzyjaźnionych rodziców, zrozumieć nie potrafię. Sobota, niedziela to czas na odpoczynek, nic nas nie goni, nikt nas nie rozlicza z każdej minuty. Wychorujmy się w domu i potem, już zdrowi, gnajmy na spotkania, przyjmujmy gości. Cieszmy się tym czasem, który spędzamy w szerszym gronie, niech dzieci bawią się ze sobą bez psikania, kasłania i smarkania!