Szkoła jest... straszna?

Są rzeczy, których nigdy nie mogłam zrozumieć. Na przykład nie rozumiałam i nie rozumiem nadal, dlaczego niektórzy straszą dzieci szkołą. Mnie straszyło nią starsze kuzynostwo. Mówili: "A co ty się tak cieszysz, że kończą się wakacje. Zobaczysz, teraz w czwartej/piątej/siódmej/pierwszej liceum, to dopiero będzie". Byłam i w piątej klasie szkoły podstawowej, i w czwartej liceum. Każdą skończyłam bez problemu i za każdym razem dziwiłam się, dlaczego oni tak narzekali. 

Za chwilę próg szkoły przekroczy Tosia. Oj, czekamy na to, czekamy. Nie martwimy się, nie panikujemy, poradzi sobie, nie ona pierwsza, nie ostatnia. Poza tym idzie do szkoły rok wcześniej, więc musieliśmy być przekonani, że jest na to gotowa. Od kilku tygodni w naszym domu panuje atmosfera niecierpliwego, pełnego emocji wyczekiwania. Przedszkole było (jest nadal) fajne, ale jesteśmy w takim zawieszeniu, więc chcielibyśmy, żeby wrzesień zaczął się jak najszybciej. Tosia też czeka, ale co jakiś czas wraca z przedszkola pełna obaw. Na przykład w ostatni piątek oznajmiła mi, że ze szkoły będzie przynosić same jedynki, bo nie umie narysować wielbłąda. Brawo dla koleżanki albo kolegi, który jej coś takiego powiedział. Brawo dla rodziców tego dziecka, którzy straszą swoją pociechę szkołą. Jestem najlepszym dowodem na to, że można nie umieć rysować i nie tylko skończyć szkołę, ale nawet mieć na świadectwie maturalnym informację o tym, że przez cztery lata uczęszczało się do klasy z poszerzonym programem plastyki!

Niestety, im bliżej rozpoczęcia roku szkolnego, tym tych dziwnych pomysłów przyniesionych z przedszkola więcej. Naprawdę nie mieści mi się to w głowie. Od zawsze przedstawiamy Tosi szkołę, jako miejsce interesujące i przyjazne dzieciom. Będzie się tam nie tylko uczyć, ale i pozna nowe koleżanki i przeżyje fantastyczne przygody. Ten pozytywny obraz szkoły znajdujemy również w książkach. 

Serię "Wiem i potrafię" znamy i lubimy od dawna, więc książka Lubię szkołę musiała trafić do naszej biblioteczki, zwłaszcza przed tak ważnym dniem, jakim jest rozpoczęcie nauki w szkole. Marcin Przewoźniak stworzył swoisty przewodnik i poradnik dla przyszłych pierwszoklasistów. Po jego przeczytaniu nie będzie sytuacji, która ich zaskoczy. Najmłodsi uczniowie dowiedzą się, w jaki sposób najlepiej poruszać się po szkolnych korytarzach, gdzie należy szukać pomocy w sytuacjach kryzysowych i co dokładnie robi się na lekcjach. Dzięki książce Lubię szkołę można poznać szkolną gwarę, dowiedzieć się, w jaki sposób uniknąć wykorzystywania przez starszych kolegów. Nie zabrakło również bardzo praktycznych porad. Na przykład, jak pilnować swoich rzeczy na szkolnym boisku i korytarzu. Autor przypomina również, że niektórych rzeczy lepiej nikomu nie pożyczać. Przyszli uczniowie dowiadują się czym jest świetlica, jak różnorodne charaktery mogą spotkać w szkole, poznają również podstawy uczniowskiej gwary.

Lubię szkołę powinno przeczytać każde dziecko rozpoczynające naukę. Książka w przystępny i interesujący sposób przedstawia zasady rządzące szkołą, prezentuje pracujące w niej osoby, pokazuje różne typy uczniów. I co najważniejsze nie straszy! Wyłaniający się z tej książki obraz szkoły jest bardzo optymistyczny. Oczywiście są tam zadania domowe i konflikty między uczniami, ale przeważają wydarzenia pozytywne, w których każdy będzie chętnie uczestniczyć. Wycieczki, urodziny obchodzone przez wszystkich uczniów, to dodatkowe wydarzenia, które każdemu uczniowi sprawiają przyjemność i, na które każdy z nich czeka. Tosia również, a urodziny będzie chyba obchodzić jako pierwsza w klasie, więc książka i do tego pomoże jej się przygotować:)

Lubię szkołę

Marcin Przewoźniak

ilustracje Olga i Janusz Baszczak

Centrum Edukacji Dziecięcej, 2016

Wiek 6+

https://publicat.pl/ced