Siła kobiet! "Różowa czapeczka" (Prószyński i S-ka)
W ostatnim tygodniu na blogu królowały dziewczynki. Każda z zaprezentowanych przeze mnie książek udowadniała ich czytelniczkom, że jeśli tylko chcą mogą robić wszystko. Prawda jest jednak taka, że to, co mówię jej ja, często rozmija się z tym, co myśli społeczeństwo. Bo choć kobiety (niby) dyskryminowane nie są, to w praktyce okazuje się, że ich prawa są notorycznie łamane. I to w krajach demokratycznych, w których nie toczą się żadne wojny, którymi nie rządzą dyktatorzy, w krajach, w których każdy ma nieograniczony dostęp do telewizji i internetu.
O prawa kobiet, które są jednoznaczne z prawami człowieka walczyli ludzie z 82 krajów na wszystkich kontynentach, którzy 21 stycznia wzięli udział w Marszu Kobiet. Była to absolutnie pokojowa manifestacja, w której udział wzięło 5 milionów kobiet, mężczyzn i dzieci. Wszystkich łączyła jedna idea: prawa kobiet są prawami człowieka. Symbolem tej manifestacji była różowa czapka.
Taka właśnie różowa czapka jest bohaterką książki, którą napisał Andrew Joyner. Czytelnicy śledzą losy czapki od momentu powstania. Pewnie długo cieszyłaby oczy i grzała głowę pani, która ją stworzyła, ale porwał ją kot. Różowa czapeczka okazała się doskonałą zabawką. Do chwili, kiedy wypadła przez okno i zawisła na drzewie. Tak rozpoczęła się jej wielka podróż. Zmieniała właścicieli, pełniła różne funkcje. Odwiedziła wiele miejsc i w końcu... stała się symbolem, który zjednoczył ludzi na całym świecie! Dziewczynka, która stała się ostatnią właścicielką czapki włożyła ją na głowę i podobnie zrobili inni ludzie. Tak, ta mała, niepozorna czapeczka stała się symbolem czegoś wielkiego i wyjątkowego!
Różowa czapeczka nie opowiada jedynie o Marszu Kobiet. Ba, on pojawia się na końcu książki. Wcześniej jest mowa o możliwościach jakie daje nam los. Od nas zależy, czy wykorzystamy je, czy nie. Podobnie jest z naszymi córkami, dziewczynkami i kobietami, które spotykamy na naszej drodze. One również mogą wszystko, jeśli tylko odważą się działać. Mogą założyć różowe czapki, mogą wziąć czarne parasolki (jak stało się to w Polsce 3 października 2016 r., przy okazji Czarnego Protestu,). Ta książka w piękny, bardzo metaforyczny sposób o tym przypomina. Próżno szukać w niej odniesień politycznych, jest za to ciepła, niebanalna opowieść, pełna świetnych, prostych ilustracji. Jest też przypomnienie, że wszystkie kobiety, bez względu na miejsce zamieszkania przyświecają te same idee. Bo choć zdarza nam się spierać, choć czasem nie potrafimy się porozumieć, to w trudnych chwilach staniemy za sobą murem! A przyszłość? Przyszłość jest kobietą, przyszłość należy do nas!
Różowa czapeczka
Andrew Joyner
tłumaczenie Adrianna Zabrzewska
Prószyński i S-ka, 2018
Od jaiego wieku sprawdzi sie ta ksiazka?
OdpowiedzUsuńSama historia spodoba się dzieciom w każdym wieku, o przesłaniu można rozmawiać z dziećmi w wieku 6+.
Usuń"Przyszłość jest kobietą" to jeden z moich ulubionych cytatów. Świetny tekst, a książkę muszę dorwać :)
OdpowiedzUsuńWidzę kolejną świetną książkę u ciebie :)
OdpowiedzUsuńFajnie, że pojawia się coraz więcej książek, które mówią dziewczynką o tym, że jako kobiety mają wielką moc i mogą zrobić co tylko będą chciały!
OdpowiedzUsuńNie mam córki, więc u nas się nie sprawdzi :)
OdpowiedzUsuńCiekawa książeczka :) .Ufam, że jak już będę miała córkę, to sprawa równego traktowania kobiet będzie nieaktualna, bo będzie to już oczywista oczywistość:D (ehhh, marzycielka.
OdpowiedzUsuńCiekawa historia i szczytna idea - ale moim zdaniem wmawianie komukolwiek, że może być kim tylko zechce to kłamstwo i utopia. Nasze życie nie zależy tylko od nas - ale również od innych ludzi i całego szeregu wielu różnych czynników. Niektóre z nich ograniczają nas do tego stopnia, że choćby się bardzo chciało to nie można ich przeskoczyć.
OdpowiedzUsuńWłaśnie ostatnio gdzieś słyszałam, że utwierdzanie ludzi w przekonaniu, że można wszystko przyczynia się do wzrostu przypadków ciężkiej depresji. Ale ogólnie cytat, że przyszłość jest kobietą podoba mi się.
OdpowiedzUsuńMamy tą książkę i bardzo ją lubią moje dzieci
OdpowiedzUsuńZnam dzieci co tylko ta jedyną książkę lubią. Sam nie wiem z jakiego powodu.
OdpowiedzUsuń